Het Oosterdok is nu nog een gat in de mazen van het net van de stad, een gat tussen de te ontwikkelen IJ-as en het oude havenfront, de Prins Hendrikkade. De Prins Hendrikkade (het oude IJ-front) is een verkeersader die wel visuele kwaliteit heeft, maar geen verblijfskwaliteit. Aan deze verkeerslijn liggen enigszins verborgen plekken die wel een zekere verblijfskwaliteit hebben. Hiertoe horen ook de kades van de IJ-tunnelbak. Door het realiseren van de fiets- en voetgangersbrug over het Oosterdok wordt een nieuwe verkeersroute geïntroduceerd, met als gevolg dat de kades van de IJ-tunnelbak weliswaar ontsloten worden, maar mogelijk ook een deel van hun potentiële verblijfskwaliteit zullen verliezen.

In het plan wordt de nieuwe route vanuit het CS en het Oosterdok gebruikt om kwaliteit van de IJ-tunnelkades zichtbaar te maken en te versterken. De aan te leggen brug over het Oosterdok wordt onder het nieuwe museum voor wetenschap direct aangesloten op een brug vlak boven de oostelijke IJ-tunnelkade. Deze brug sluit met een half niveauverschil aan op de Prins Hendrikkade en de voetgangersroute van de VaRa-strook. De fietsers worden van de kades gehouden maar hebben er wel kijk op. Bij evenementen kan het westelijk deel van de IJ-tunnelkades worden afgesloten; de brug wordt een theaterbalkon. Op het niveau van de oostelijke kade zelf functioneert de brug als droogloop en drager van een geluidsscherm. Het geluidsscherm wordt alleen nodig geacht daar waar de permanente ligplaatsen zijn van de Vereniging Museumschepen Amsterdam. Als visueel element versterkt de brug de boog van de IJ-tunnelwand. In het plan is het hele programma m.u.v. het parkeren gerealiseerd op de lager gelegen kades van de IJ-tunnel; dat is het verborgen paradijs. Het wordt onmogelijk geacht om op de Prins Hendrikkade zelf een verblijfsruimte van enige kwaliteit te maken. Het oostelijke deel van de IJ-tunnelbak biedt permanent onderdak aan een aantal specifieke activiteiten voornamelijk verband houdend met de VMA. Als zodanig is dit gebied een raakpunt van het wonen aan de lage kades meer westelijk en het scheepvaartmuseum. Het westelijk deel bestemd tot het houden van wisselende evenementen heeft meer behoefte aan algemene voorzieningen om steeds op een ander manier te gebruiken en in te vullen. Deze voorzieningen liggen op regelmatige afstand langs de muur van de tunnelbak en zijn deels in drijvende vorm inzetbaar op verschillende plaatsen. De functies die voor het gehele gebied van belang zijn liggen langs de kademuur van de ````prins Hendrikkade en zijn van een zodanige hoogte dat ze vandaar zichtbaar zijn en in de meeste gevallen ook toegankelijk.paviljoens en kiosken
Er is een systeem gehanteerd met als basisgedachte het contrast tussen een maximaal gesloten volume, een doos, en een maximaal open stelsel van vlakken. Er is een scheiding aangebracht tussen een onaantastbare fysieke binnenhuid. De basis wordt gevormd door een betonnen vloerplaat, twee stabiliteitsvlakken, minimaal twee kolommen en een dak. Dit basiselement wordt in de kleinste maat, 6 x 6 meter, gebruikt langs de westelijke IJ-tunnelkade en kan bij evenementen naar behoefte ingevuld worden. Zonder invulling is het een drager voor bankjes en verlichting. De invulling bestaat uit het afsluitbaar maken door toevoeging van een aantal draaiende vlakken (taatsvlakken) van geperforeerde staalplaat of van hout. De in dichte toestand gesloten doos straalt bij avond licht uit. In open toestand staan de vlakken vrij in de ruimte; binnen kan zich een tweede voornamelijk glazen afscheiding bevinden. De ruimte tussen de taatsvlakken kan gebruikt worden voor tentoonstellingen en als terras. De grotere paviljoens zijn gebaseerd op hetzelfde principe, maar ontworpen voor specifieke functies.